Lynerindring*

Eg får litt flashback av heile denne Diego Silva-greia. Og ei snikande kjensle at her er det agenten, og ikkje Diego sjølv, som er hovuddrivkrafta.

No skal det seiast at eg er einig med Sindre Halkjelsvik (i alle fall til om lag midvegs i innlegget); Silva, slik han har fungert for Aalesund, har ikkje fungert. Han er spiss, jobben hass er utelukkande å score mål. Og han har aldri heilt innfridd. Korvidt han har blitt brukt på rett plass, fått tillitt og så bortetter, skal ikkje eg legge meg opp i.

Men at han ikkje har gjort seg fortent til nokon "hinsides" lønnsauke, det ser dei fleste. Og ja; eg veit han scora på søndag. Men det var også stort sett alt han gjorde i den kampen.

Men som sagt, eg har ei snikande kjensle av at dette er agenten og ikkje Diego. Litt som då Roy Carroll forsvann frå Manchester United. Då var det både italienske klubbar og betre tilbod inne i biletet. Til slutt enda han opp i West Ham...

Diego virker som ein herleg kar, og frå ein personleg ståstad kan han godt bli her. Han trivast, han liker klubben. Men no er han ein gong her for å spele fotball. Og det kan han kanskje gjere betre ein anna plass...

Og så får moralen i historia vere; Hadde det ikkje vore for at Roy Carroll enda opp i OB til slutt, hadde nok aldri Anders Lindegaard kome attende til oss. One good thing may lead to another...

*courtsey of @hvarfredriksen :)

8. runde - Back on top

og ikkje heilt ufortent...

Sandefjord - AaFK 0-1
Eg skal slutte å vere overraska no, og slutte med "ka E DE so skje me favorittlage mitt?!"-uttalelsar. Utan at det på nokon måte tyder at eg har blitt høg på pæra og trur at det er slik det skal vere. Men etter 8 runder, og 17 poeng, må det berre konstanterast;

Vi er ikkje eit blaff.

Vi kjem ikkje til å vinne. Vi blir ikkje topp tre. Vi er framleis laget som vart nummer 13 i fjor, det er litt tidleg å kalle seg topplag enda. Men vi er ikkje eit blaff.

Vi slo LSK 3-0. Same LSK som i dag haldt Rosenborg til uavgjort på Lerkedal. Vi har spelt uavgjort mot nevnte RBK, og mot Stabæk. Vi grusa Viking på CLS. Og i dag slo vi heimesterke Sandefjord på komplett.no arena (kven sa at Color Line Stadion var eit idiotisk navn?).

Så kva er skilanden? Kva har skjedd med AaFK?

For det første vinn vi på dårlege dager. AaFK for eit par år sidan hadde reist frå Sandefjord i dag med i beste fall uavgjort, men mest truleg tap. Om det berre er Kjetil "hater-å-tape" Rekdal som skal ha æra for dette veit eg ikkje. Men nokon har fått ein vinner-mentalitet inn i AaFK. Som tidlegare nevt var det nesten godt å sjå Ville Jalasto sende ein ball halvvegs til stratosfæren i rein frustrasjon etter 2-2 mot Stabæk. AaFK for nokre år sidan hadde vore nøgd med å karre til seg eit poeng mot eit slikt lag.

For det andre sett vi sjansane våre. Ikkje alle, så klart, men klart fleire. Der AaFK før var Ole Alexander File-bom-bom-bom-bom har vi no blitt mykje betre på å faktisk treffe mål. I dag stod ein god Espen Bugge Pettersen i vegen for 2, kanskje 3-0-siger.

Eg kunne sagt at vi har forsterka laget. Men vi har faktisk ikkje gjort det så mykje. Når det gjeld spelarar inn det siste året, som har gjort ein markant skiland i start-ellveren, kjem eg berre på Ville Jalasto og Anders Lindegaard. Herrera, Phillips og Carlsen kjem hakk i hæl, men har av ulike grunnar (t.d skader) ikkje fått utmerka seg like jamt. Eg skulle ønske eg kunne legge til Magnus Sylling Olsen, men frå min ståstad har han ikkje innfridd enda.

Ellers er det stort sett det same laget i år som i fjor. Og i 2008. Skiri, Aarøy, Arneng, Jääger tilbake, Parr, Orry Larsen, Fredriksen, Mathisen, Tollås. Stallen er meir eller mindre den same.

Men det har skjedd noko med spelarane. Dei orker meir, dei vil meir. Som Ivar Hoff sa for nokre år sidan; hadde fotballkamper vart i 75 minutter så hadde Aalesund blitt seriemester.

Den tida er forbi.

Og eg liker det eg ser. Eg banner og kjefter rett nok medan det står på. Men eg liker det eg ser. Etter 1-0 scoringa i dag tok eg meg nesten i å slappe av litt. For eit år sidan hadde eg sagt at det farligaste i verda er å leie 1-0.

Eg har ikkje tenkt å ta av no heller. Eg veit at eit velplassert Tromsø-spark i mageregionen til Molde i morgon dytter oss ned att på andreplass. Men der ligg heile moroa;

DYTTER OSS NED ATT PÅ ANDREPLASS!

Det har gått 8 serierunder, Aalesund ligg på 1. plass i Tippeligaen, har scora 15 (!!) mål og sluppe inn 7. I fjor blei vi nummer 13.

Bakkekontakten får eg fort nok att. Inntil det skal dette nytast så lenge det varer.

Er du klar over kor himla gøy det er å vere AaFK-supporter for tida??

Runde 7 – RBK bit frå seg (bokstaveleg talt)

... åså sure vi vart

Om nokon hadde sagt til meg i fjor at vi skulle spele toppkamp mot Rosenborg i 7. runde, hadde eg ledd godt av dei. Men ja;

AaFK – RBK 1-1

Toppkamp vart det. Nummer en mot nummer to. Ikkje topp mot bunn denne gongen, topp mot topp. Eit poeng mellom laga før kampen. Det er slutt på å reise til Ålesund for å hente poeng.

Det er vel ikkje å overdrive å seie at vi knallopna. Åtte minutt, og Fredrik Carlsen smell inn 1-0! Rundens mål, sånn reint objektivt sett. Deretter spelte vi Rosenborg av bana i store deler av omgangen. RBK kom litt mot slutten, men vi gjekk til pause med 1-0. Stolte, oransje og blå.

Men å slå RBK er ikkje så lett. Rade Prica var fly forbanna allereie midtvegs i fyrste omgang. Og som kjent er det ikkje eit spørsmål om nemnte Prica scorar, men eit tidsspørsmål. Difor var ingen overraska då han laga 1-1 målet. Men det sluttar aldri å overraske meg kor fantastisk usympatisk den mannen er. Dette er andre gong han har scora mot Stormen, og andre gong han har feira med å gestikulere hånleg opp mot oss. Sist tok eg meg i å vise fingeren til han (fyrste og einaste gong eg har gjort dette på kamp). I går klarte eg å halde meg ganske rolig, men det er få i norsk eliteserie som får meg like forbanna som Rade Prica. Eg unner han det eigentleg ikkje, men sånn er det berre.

Andre omgang var eigentleg særs oppløftande, trass mål imot. På slutten heva vi oss igjen, og kunne fort avgjort kampen. Men i det fulle og heile; 1-1 mot Rosenborg er meir enn godkjent.

Eg prøver å vere litt sakleg, å ikkje klage på dommarar og motspelarar. For gudane veit at dei er ikkje akkurat englar gutane våre heller. Fredrik Carlsen skal vere glad han fekk avslutte kampen i går. Samstundes var han kanskje bestemann, og kjempa seg igjennom 90 minutt. Det er litt skrekkblanda fryd å sjå Fredrik gå inn i duellar; han ser heilt forrykt ut, men samstundes må du berre elske iveren og vilja til å vinne.
Målet var heller ikkje vondt å sjå...

Men, saklig til trass, litt må eg seie. Eg har lenge hatt ein slags... innebygd fordom mot RBK. Dei er best, så suverent best at vi tek oss i å nesten barnsleg vere mot dei på trass. Men i går fekk eg det endelege beviset på at eg kan mislike Rosenborg si haldning med godt samvit.
Makan til dårlege taparar! Og dei tapte ikkje ein gong! AaFK er kanskje AaFK, men vi ligg på andreplass og tabellen lyg ikkje. Eg veit ikkje kva motstand RBK trudde dei traff i går, men det var tydeleg midtvegs i fyrste omgang at dei var sure og frustrerte allereie. Dette har eg opplevd før, den einaste gongen AaFK har slått RBK på CLS; det var 1-1 15 minutt ut i fyrste omgang, etter m.a. sjølvmål av RBK, og Christer Basma og Vidar Riseth sto to meter frå kvarandre og kjefta så fråden rann.

Det hjalp vel ikkje på humøret til RBK at vi i går hadde gleda av ein dommar som faktisk dømte nokolunde upartisk. At store lag som Brann, RBK, Man United, Chelsea og så bortetter har ein dommar-fordel er opplest og vedtatt.
I går hadde ikkje RBK det. Dei heiv ut med armane, kjefta, dytta, beit. Eg talde 5-6 RBK-handsar som dommeren lot passere, men då Arnefjord handsa i andre omgang var samtlige svarte og kvite klar til å lynsje dommaren som ikkje bles. Rade Prica sat nede med skade i fyrste omgang, og nærast slo etter dommaren då han var borte for å høyre korleis det gjekk.

Alvorlig talt, Rosenborg. Dykk har hatt dommerfordelar og nytt einevelde i Noreg så lenge eg kan hugse (med unntak av eit par sesongar). Dykk har vore det beste laget i Noreg i mange år, teke seriemeisterskap etter seriemeisterskap. Dykk vinn sjølv på elendige dagar, dykk har alltid ein speler på benken som kan avgjere kampen. Dykk har pengar nok i banken til å redde eit underskot, handlekraft og eit rykte i Europa. Dykk har så mange pokalar at det snart er på tide med eit eige hus til dei.

Det einaste dykk mangler, er audmjukheit.

Eg har ingen problem med å tape for eit betre lag. Det året Stabæk vann serien, pulveriserte dei oss på CLS og det var heilt greit. Dei var berre så mykje betre.
Det eg har problem med er lag som kjem seilande som førehandsbestemte verdsmeistarar, for så å bli drita sure når ting ikkje går vegen.

Aalesund er eit lag å rekne med i år. Vi ligg faktisk pr. dags dato rett bak dykk og puster dykk i nakken. Kanskje, om dykk ikkje såg lett på all motstand som ikkje har Champions League-pokalar, kanskje dykk då slapp å rømme rett i spelerbussen etter kamp. Kanskje dykk slapp å bite motespelarar, eller gestikulerer til heimefansen.

Og kanskje folk likte dykk ein smule betre...

6. runde - Inevitably

... nokre ord har vi berre ikkje på norsk...

Haugesund - AaFK 2-1

No trur du sikkert at eg er sur. At det går på innventaret laus. At eg gjer som dei i den reklama, og pælmer drakta i søpla.

At eg skal kjefte på dommaren. På grasmatta. På linjemannen. På feildømte offsidar og billige frispark.

Du har sikkert ana at du tek feil.

Eg er skuffa. Klart er eg skuffa, laget mitt har tapt sin fyrste kamp i år. Men, det tok faktisk fem runder før det tapet kom. Så eg har ingenting å klage på. Ei heller trudde eg Haugesund blei lett match. Eg såg dei mot Brann i sesongstarten, og dei var slett ikkje å kimse av.

Du vender ikkje laget ditt ryggen etter ein dårleg kamp. Du vender ikkje laget ditt ryggen etter to dårlege kampar heller. Du blir kanskje skuffa, du blir sinna, du blir oppgitt. Du veit at dei kan så mykje betre, du vil så gjerne at dei skal gjere det betre. Og i kampens hete seier du ting du i etterkant ikkje meinte. Slik er vi alle. Men du vender ikkje laget ditt ryggen.

Du vender ALDRI laget ditt ryggen.

Du pip ikkje på eigne spelarar. Du går ikkje før kampen er slutt. Og du klagar ikkje når laget som blei nr. 13 i fjor speler dei 5 fyrste kampane utan å tape. Då syng du heller "Aal'sun til vi DØR!" og meiner det.

Det var ikkje Terje Hauge si skuld at vi tapte. Det var ikkje grasmatta si skuld heller. Ingen feildømte offsidar, ingen billige frispark. Vi har berre oss sjølve å takke. I dag var vi rett og slett ikkje gode nok.

Haugesund hadde iver, giv, pågongsmot. Vi knota, rota og snubla oss igjennom heile kampen. At vi berre tapte 2-1 skal vi takke Lindegaard og dårleg innstillte Haugesund-skuddføter for.

For i dag var vi dårlege. Så enkelt er det.

I skrivande stund leier RBK mot Brann, og Aalesund er dermed tabelltoar. Og det er greit. Som tidlegare nevt Ivar Hoff-sitat seier; En fotballtabell er det ærligste som finnes.

Eg gruar meg til FotballExtra. Ikkje fordi eg ikkje toler dette tapet, men fordi eg veit at dette er det media har venta på. Forkjølelsen AaFK har gått over, no kan vi endeleg snakke drit om dei igjen. Kunstgras-laget som ikkje takler naturgras. Serieleiaren som ikkje toler presset. Toppscoraren som ikkje innfrir når han blir hausa opp.

Vi speler ikkje fotball for Davey Watne og Carsten Skjelbreid. Vi speler ikkje fotball for VG, eller Dagbladet eller kven det no skulle vere. Vi legg ikkje ambisjonane våre etter avisoverskriftene.

Vi speler for poeng. For videre Tippeligaspel. For å ta eit steg oppover. Og trass tap mot nyopprykka Haugesund i dag, har vi teke eit gigasteg allereie i år. Dessutan er det ingen løyndom at nyopprykka lag ofte er vanskelege å slå. Har du først karra deg opp i øvste divisjon så held du deg fast som best du kan. Kven hugser vel ikkje då seriemester Brann berre skulle til Ålesund og plukke heim dei siste tre poenga for nokre år sidan?

Så om du hadde håpa å treff ein drita sur AaFK-supporter med dårlege unnskyldningar og usaklege kommentarar, må eg berre beklage. Her i distriktet er vi van med å tape.

Mandag venter RBK heime på CLS. Speler vi som i dag, går det til helvette. Speler vi som på søndag, kan det bli rett gøy...

5. runde - Eg trur ikkje mine eigne, uskuldige gråblå

Aldri i mitt liv hadde eg trudd!

AaFK - Viking 3-1
Aalesund har aldri slått Viking. 10 oppgjer, ingen sigarar. Aldri slått Viking!

Før i dag.

Det snakkast mykje om spøkjelser i fotball; nedrykkspøkjelse er populært frå midten av sesongen, og samtlege lag har sine heilt personlege spøkjelse som lager trøbbel ein eller to gonger i løpet av ein sesong.

Aalesund hadde ein del. Men det var før Kjetil Rekdal tok over. Før kampen i dag vart det nevnt at Viking var eit av dei siste spøkjelsa. I fjor sprengte vi dei eit etter eit.

Eg var nervøs. Særs nervøs. Eg elsker Aalesund, eg elsker gutane og eg elsker at vi ligg på topp. Men eg veit at det ikkje er på permanent basis. Likevel liker eg ikkje tanken på at dagen kjem då vi ramler ned. Om det så er berre ein plass. Og med bunnsolide Tromsø i ryggen, og ein mostander vi aldri hadde slått på andre sida av bana var eg mildt sagt skeptisk. Sanninga er at eg var litt kvalm...

Og det viste seg å vere heilt utan grunn. Kvar kamp i år har eg tenkt "vinn vi med SÅ dårleg spel, korleis blir det då når vi speler GODT?" I dag fekk eg svaret mitt. Det blir 3-0 til pause, og total bulldoserfotball. Viking blei spelt av bana, det var så gøy at eg gliste frå 1-0 til dommeren blåste.

Viking-spelarane hadde det nok ikkje like gøy, og kom 5 minutt for tidleg ut frå garderoba klar til å ta revansje. Og det klarte dei til ein viss grad. Tollås kunne nok hatt betre kontroll på Ingelsten. Men etter det gjekk det stort sett greit. Vi rydda unna, hadde kontroll. Som eg sa til pappa på veg heim; Aalesund for 2 år sidan hadde glatt sluppe inn tre, kanskje fire mål i ein slik andreomgang.

Ein kan ikkje anna enn å vere nøgd. Aarøy er toppscorar, Pablo spelte så godt i dag at det nærast er skandale om han ikkje starter neste kamp. Ville tilbake på plassen "sin", og hokus pokus så var eine kanten til Viking nærast nøytralisert. Anders, som alltid, trygg som banken i mål. Fredrik kjempa som ein tiger på midtbana, og for ein gongs skuld utan å få gult kort.

Onsdag venter Haugesund borte. På naturgras, som visstnok likner meir ein potetåker enn ei fotballbane. Og eit lag som kjemper med nebb, klør og kva anna dei måtte finne for å halde på Tippeligaplassen. Det er lenge sidan eg konstanterte at det ikkje finns lette kampar i fotball.

Men likevel; det blir ikkje lett...

Opp med begge hendene den som er toppscorer i Tippeligaen!

4. runde - Dazed&confused*

... fy dæven...

KIL - AaFK 1-2
Berre... fy dæven...

Desse post-game-postane byrjar å likne mistenkjeleg på kvarandre, men ja. Hva ska'n si? Det er jo ikkje til å stikke under ein stol at vi ikkje spelte videre bra i dag heller. Folk ler av Kjetil Rekdal som aldri blir nøgd, men eg vil heller ha "knote oss videre"-Rekdal enn "bra-dom-första-fem-minuten"-Åkeby.

Men bevares, tre poeng. Enda ein middels dårleg dag, og tre nye poeng. 6 poeng på to vanskelege bortekampar, 10 poeng etter fire runder. Og vi leier søren meg framleis heile driten! *forvirra*

Litt kritisk må eg få lov til å vere, trass alt. Deilig som det var å sjå Enar springe på bana att frå start, så er han vel ikkje heilt tilbake der han var. At eg meiner det er feil at han skal gå rett inn att på den plassen etter å ha vore borte eit år, når han som speler der til vanlig har vore bunnsolid (med eit par unntak) sidan Jääger reiste, for vere ein annan sak.

Eg meiner framleis at Parr er litt for stressa til å spele i forsvar. Roe seg ned, gut. Du treng ikkje pælme ballen i hytt å gæver med ein gong du får den. Have a little faith :)

Eg treng vel ikkje ein gong å seie at Glen burde sett den målsjansen. Og sidan når bommer Tor Hogne med hovudet?? Fire mål i år, og alle fire med beina... *forvirra*

Men, det som er bra er framleis bra. Dødballar og knoting til tross, vi held bra unna. Før eller seinere måtte vi byrje å sleppe inn mål. Og tre baklengsmål hittil i år kan eg fint leve med.

Vi har spelt fire runder. Vi har møtt to gode lag på heimebane, og to vanskelege lag på bortebane. Vi har scora ni mål, og sluppe inn tre. Vi leier Tippeligaen. Tor Hogne er toppscorar (saman med Christer Kleiven). Eg veit at det ikkje kan vare, men dog... eg har hatt nok nedturar som AaFK-supporter, eg akter å nyte denne oppturen.

Det er lenge til november, men ein kan ikkje fri seg heilt for tanken; kvar skal dette ende...


* Nokon som hugser kven som gav ut den plata? Kall det ein sein påskequiz ;)

E du tul'n, så he du de i haude

Det er kamp om meir eller mindre fire timar. Eg er heime hjå mamma og pappa, har hatt "påskeferie" her (sjølv om eg bor 10 minutt unna). Eg skal så klart heim i kveld, etter Tippeliga-runda.

Meeeeeeeeen.

Eg kom nettopp på at eg eigentleg hadde tenkt å dra heim laurdag. For så å kome att i dag. Noko eg altså ikkje gjorde.

Resultatet; drakta mi, den trufaste, (litt for) tettsittande, oransje og blå AaFK-drakta mi som har vore med på både cupfinalar, treningskampar og seriestarten i år, ligg heime. Altså, hjå-meg-heime. I leiligheta.

Det blir ikkje kamp utan drakt. Eg vurderte om kanskje cupfinale-genseren kunne gjere nytta for seg. Den er jo oransje og blå den og, det står AaFK på den.

Men nei. Den er ikkje drakta mi. Og det er drakta mi eg har på når eg ser kamp. Kva om gutane mine taper i dag, berre fordi eg ikkje gadd å stikke heim å hente den? Kva om vi taper tabelltoppen i dag, berre fordi eg er så lat at eg ikkje gidd ein 10-minutters biltur? Kva om alt snur i dag, og det er berre mi skyld?

Då kjem eg aldri til å tilgi meg sjølv.

Så, når kaffikoppen er tom (og det er den snart) sett eg meg i bilen. For å hente ei fotballdrakt.

Kven det no var som sa "E du tul'n, så he du de i haude"... du hadde rett.