Runde 7 – RBK bit frå seg (bokstaveleg talt)

... åså sure vi vart

Om nokon hadde sagt til meg i fjor at vi skulle spele toppkamp mot Rosenborg i 7. runde, hadde eg ledd godt av dei. Men ja;

AaFK – RBK 1-1

Toppkamp vart det. Nummer en mot nummer to. Ikkje topp mot bunn denne gongen, topp mot topp. Eit poeng mellom laga før kampen. Det er slutt på å reise til Ålesund for å hente poeng.

Det er vel ikkje å overdrive å seie at vi knallopna. Åtte minutt, og Fredrik Carlsen smell inn 1-0! Rundens mål, sånn reint objektivt sett. Deretter spelte vi Rosenborg av bana i store deler av omgangen. RBK kom litt mot slutten, men vi gjekk til pause med 1-0. Stolte, oransje og blå.

Men å slå RBK er ikkje så lett. Rade Prica var fly forbanna allereie midtvegs i fyrste omgang. Og som kjent er det ikkje eit spørsmål om nemnte Prica scorar, men eit tidsspørsmål. Difor var ingen overraska då han laga 1-1 målet. Men det sluttar aldri å overraske meg kor fantastisk usympatisk den mannen er. Dette er andre gong han har scora mot Stormen, og andre gong han har feira med å gestikulere hånleg opp mot oss. Sist tok eg meg i å vise fingeren til han (fyrste og einaste gong eg har gjort dette på kamp). I går klarte eg å halde meg ganske rolig, men det er få i norsk eliteserie som får meg like forbanna som Rade Prica. Eg unner han det eigentleg ikkje, men sånn er det berre.

Andre omgang var eigentleg særs oppløftande, trass mål imot. På slutten heva vi oss igjen, og kunne fort avgjort kampen. Men i det fulle og heile; 1-1 mot Rosenborg er meir enn godkjent.

Eg prøver å vere litt sakleg, å ikkje klage på dommarar og motspelarar. For gudane veit at dei er ikkje akkurat englar gutane våre heller. Fredrik Carlsen skal vere glad han fekk avslutte kampen i går. Samstundes var han kanskje bestemann, og kjempa seg igjennom 90 minutt. Det er litt skrekkblanda fryd å sjå Fredrik gå inn i duellar; han ser heilt forrykt ut, men samstundes må du berre elske iveren og vilja til å vinne.
Målet var heller ikkje vondt å sjå...

Men, saklig til trass, litt må eg seie. Eg har lenge hatt ein slags... innebygd fordom mot RBK. Dei er best, så suverent best at vi tek oss i å nesten barnsleg vere mot dei på trass. Men i går fekk eg det endelege beviset på at eg kan mislike Rosenborg si haldning med godt samvit.
Makan til dårlege taparar! Og dei tapte ikkje ein gong! AaFK er kanskje AaFK, men vi ligg på andreplass og tabellen lyg ikkje. Eg veit ikkje kva motstand RBK trudde dei traff i går, men det var tydeleg midtvegs i fyrste omgang at dei var sure og frustrerte allereie. Dette har eg opplevd før, den einaste gongen AaFK har slått RBK på CLS; det var 1-1 15 minutt ut i fyrste omgang, etter m.a. sjølvmål av RBK, og Christer Basma og Vidar Riseth sto to meter frå kvarandre og kjefta så fråden rann.

Det hjalp vel ikkje på humøret til RBK at vi i går hadde gleda av ein dommar som faktisk dømte nokolunde upartisk. At store lag som Brann, RBK, Man United, Chelsea og så bortetter har ein dommar-fordel er opplest og vedtatt.
I går hadde ikkje RBK det. Dei heiv ut med armane, kjefta, dytta, beit. Eg talde 5-6 RBK-handsar som dommeren lot passere, men då Arnefjord handsa i andre omgang var samtlige svarte og kvite klar til å lynsje dommaren som ikkje bles. Rade Prica sat nede med skade i fyrste omgang, og nærast slo etter dommaren då han var borte for å høyre korleis det gjekk.

Alvorlig talt, Rosenborg. Dykk har hatt dommerfordelar og nytt einevelde i Noreg så lenge eg kan hugse (med unntak av eit par sesongar). Dykk har vore det beste laget i Noreg i mange år, teke seriemeisterskap etter seriemeisterskap. Dykk vinn sjølv på elendige dagar, dykk har alltid ein speler på benken som kan avgjere kampen. Dykk har pengar nok i banken til å redde eit underskot, handlekraft og eit rykte i Europa. Dykk har så mange pokalar at det snart er på tide med eit eige hus til dei.

Det einaste dykk mangler, er audmjukheit.

Eg har ingen problem med å tape for eit betre lag. Det året Stabæk vann serien, pulveriserte dei oss på CLS og det var heilt greit. Dei var berre så mykje betre.
Det eg har problem med er lag som kjem seilande som førehandsbestemte verdsmeistarar, for så å bli drita sure når ting ikkje går vegen.

Aalesund er eit lag å rekne med i år. Vi ligg faktisk pr. dags dato rett bak dykk og puster dykk i nakken. Kanskje, om dykk ikkje såg lett på all motstand som ikkje har Champions League-pokalar, kanskje dykk då slapp å rømme rett i spelerbussen etter kamp. Kanskje dykk slapp å bite motespelarar, eller gestikulerer til heimefansen.

Og kanskje folk likte dykk ein smule betre...