Landslagsspeler

Liker denne trenden med AaFK-spelarar på landslaget. Først Parr, no Jalasto. Neste; Lindegaard *krysser fingrane*

13. runde - Tilbake på rett spor

Det er ikkje gøy å tape fotballkampar, uansett kor van du er med det. Så etter tre serietap på rad var det innmari godt med

AaFK - Godset 3-1

Det var så fantastisk innmari godt! Sjølv om eg ikkje på langt nær har kome dit at eg går rundt og forventer at vi skal plukke tre poeng i kvar kamp, byrja tre tap på rad å ta på. Og med overskrifter om at AaFK aldri hadde tapt for Godset på CLS vart eg ikkje mindre uroa.

Utan grunn, skulle det vise seg. For i dag var vi gode igjen. Rett nok ikkje heile tida, men nok til at vi kunne gå av bana med siger og tre poeng.

Jonathan tilbake i form og. Ikkje at han åleine skal ha æra for at det gjekk bra i dag, men gud bedre han hjelp på! Eg har kjefta min del på Jonathan Parr i forsvar, og det har eg ingen problem med å innrømme. Han har verka stressa, litt panikkslagen og til tider ufokusert. Men ikkje no lenger. No har han full kontroll. Og for nokre innlegg den guten serverer!
Jonathan, dette er ei offisiell orsaking. Eg skal ALDRI kjefte på deg igjen.

Ville har blitt ein bunnsolid midtstopper. Trygg, god, slepp aldri mannen sin og om han skulle gjere det ein skjeldan gong spring han opp att sin eigen feil. Og han kjefter aldri på dommaren. Det er kanskje ein noko sær ting å legge merke til, men Ville kjefter verkeleg aldri på dommeren. Det vil seie; han protesterte i dag. Men å kalle det kjefting blir å ta det litt langt. Lager han frispark, anten avgjerda er rett eller ei, rister han berre på hovudet og lusker seg på plass at for å gjere jobben sin. Slikt liker eg. Vis meg den dommeren som ombestemmer seg av å få kjeft.


Enar er tilbake der han var no. Sikker som banken. Berre han får finskrudd litt på siktet til innleggsfoten sin no, så har vi Parr på eine sida og Enar på andre sida. Kan berre bli suksess.

Johan hadde ein kjempekamp i dag. Og Alexander ...

Alexander Mathisen. Etter kvar einaste kamp i fjor dukka diskusjonen opp i bilen på veg heim; når skal Mathisen byrje å treffe mål?
No har han byrja. Og for nokre mål! Tempo, dribleferdigheter og no attpåtil scoringar. Rekdal, Hoff; tvilhald på denne mannen så lenge vi klarer!

Anders Lindegaard, entusiasten vår. Amund, veteranen vår. Khari, no også med iver. Trond Fredriksen, kun EN!

Og Tor Hogne. Eg må innrømme det, eg var ein smule uroa for om det kom fleire scoringar frå Tor Hogne i år. Ikkje det at eg ikkje har trua på to-meteren vår, men måltørken byrja å bli litt vel lang. Så da han stanga ballen i mål i andre omgang må eg innrømme at eg fyrst nølte nokre sekund for å vere sikker, før eg spratt opp med eit jubelbrøl. Vel unt, Tor Hogne. No sikter vi mot toppscorer-tittelen.

Nei, dette gjorde unekteleg godt. Tredjeplass på tabellen, enn så lenge. 23 deilige poeng. Snart sommerferie, og så avslappa trur eg aldri eg har tatt den. Sjølv om vi har Brann att. Før eller sidan må det snu for Brann. Det kan fort snu mot oss ...

Og til slutt, eit litt vemodig farvel. Sjølv om eg held på at det er greit at Diego reiser, var det likevel litt trist å ta farvel med han etter kampen i dag. Han vil jo heilt klart vere her, men eg aner at det er krefter utanfor Diego sine eigne ynskjer som verker inn her ...

Uansett; takk for alt, Diego, og lykke til videre!

Den verste jobben i verda - del 3

Del to her.

Denne veka fekk Steinar Nilsen sparken i Brann ... nei vent no; Steinar Nilsen trakk seg i Brann ... nei, vent no ...

Uansett; Steinar Nilsen er ferdig i Brann. Etter ein mildt sagt elendig sesongstart for bergensklubben gjorde dei som fotballklubber i krise oftast gjer; ut med treneren. Eller, eigentleg ikkje. For dagen før den dagen då Steinar Nilsen og advokaten sat i møte til dagen etter for å bli einige om sluttpakke, så hadde Nilsen full tillit frå styret.

Forvirra? Du er ikkje åleine. Men den noget forvirrande prosessen rundt avgangen var ikkje det eg skulle skrive om. For heller ikkje her er eg heilt med på trener-tuppinga.

Er det ein trener sin jobb å få det beste ut av laget, finne dei beste løysingane og sørge for at poeng og pokalar tikkar inn? Ja, sjølvklart. Men er det berre treneren sitt ansvar? Har ikkje dei 11 som spring rundt på bana og eit ansvar for å gjere sitt beste?
No har eg sett nokre Brann-kampar i år, og Brann har ikkje vore utelukkande dårlege. Dei har vore direkte gode til tider. Men det skortar på det viktigaste i fotball; måla. No er det få fotballspelarar som kan programerast til å score, og i motgang så butter det sjølvsagt imot alle stader på bana. Men likavel.

Eirik Huseklepp blir skrytt opp i skyene av samtlige aviser og media, og hever visstnok ei løn som ikkje likner grisen. Kva gjer han eigentleg for den løna? Om løn i fotball skal vere prestasjon-basert, er ikkje unge herr Huseklepp då ein smule overbetalt?

Eller Eirik Bakke. Tidlegare Leeds-speler og utanlandsproff, ja. Han var god ein gong i tida han, ingen tvil om det. Men han er ikkje den han var. No spring han rundt hissig frå første minutt, med taklingar som hadde kvalifisert til raudt kort på sekundet om han heite (eksempelvis) Lasse Holm og spelte for Ranheim. Og kjefter og smell på dommer og motspelarar. Men kva bidreg han med, reint sportsleg?

Petter Vaagan Moen, Håkon Opdal, Erik Mjelde, Gustavino ... Brann har nok av profilar. Som eg vil tru tener ganske gode penger på å spele fotball. Ligg ikkje litt av ansvaret hjå dei og?

Dette gjeld sjølvsagt ikkje berre Brann. Å sparke treneren i motgang er eit kjent verkemiddel for å snu ting. Somme gonger virker det, andre gonger ikkje. Og somme gonger er det det rette. Somme trenarar går seg fast, eller maler seg opp i eit hjørne. Men somme gonger blir det ein litt for lettvint syndebukk. Eller ein smule uforståeleg. Vi hugser vel alle det året By Rise fekk sparken i RBK. Etter å ha leda laget til seriemeisterskap ...

Av og til kan ein lure på korleis det hadde gått om trenaren ikkje hadde fått sparken. Hadde Steinar Nilsen greid å snu dette? Hadde Ole Bjørn Sundgot fått skikk på Hønefoss etter kvart?

Sist eg sjekka var fotball ein lag-idrett. Blir det ikkje då litt feil å skulde all motgang på ein person?

NM 2. runde - BOOM BOOM!

Det er kjempegøy med cupbomber. KJEMPEGØY. Og spesiellt når dei ikkje rammer ditt eige lag.

SIF - AaFK 2-3
Videre med eit naudskrik igjen. Litt uroa over denne nye "sleppe-inn-mål"-trenden vi er inne i ... har funne attende til. Men bevares; vi er videre, det er alt som betyr noko.

Då er det verre å halde med Brann. Om Steinar Nilsen framleis er Brann-trener på denne tida i morgon har eg mine tvil om ...

Og VIF. Det var faktisk nesten litt gøy. Det er ikkje meir enn tre dagar sidan dei blei prisa opp i skyane.

Nei, cup er og blir cup.

12. runde - Ikkje akkurat festfotball

16. mai har blitt fotballen sin nasjonaldag. Men det var ikkje mykje fest over

VIF - AaFK 3-0
Eg visste vi kom til å tape i dag. Eg håpa og trudde så klart noko anna, men med Carlsen, Parr, Phillips og Herrera ute med skade, og Orry hinkande av bana midtvegs i fyrste, såg dette heller mørkt ut. Dessutan har VIF blitt gode i det siste. Og Ullevaal er fortet deira.

Så det er ikkje det at vi taper som svir ... eller, eigentleg er det det. Difor er eg meir irritert på meg sjølv enn noko anna i dag. Etter endt runde i dag kan vi i værste fall vere nr. 6 på tabellen. Vi var skadeskutt, og tapte for eit lag som nok hadde slått oss sjølv om alle var friske. Vi hadde god kontroll på VIF i om lag 70 minutt.

Eg har ikkje lov til å klage.

Likevel er eg skuffa. Og eg liker det ikkje. Eg vil ikkje vere sånn supporter som ikkje tåler motgang, sånn som syt å klager over alt og alle. Som roper på dommarfeil, usportslige motstandarar og sal av den og den speleren som ikkje lev opp til forventningane.

Så etter denne kampen er det faktisk eg sjølv som må ta meg i nakkeskinnet. Eg er framleis stolt oransje og blå. Det er framleis Aal'sun til vi dør. Vi har mange kampar å snu dette på, og eg er dessutan ikkje sikker på om tre tap på rad i det heile tatt kan kallast ein trend for ein klubb som AaFK.

Om ei veke står Godset på CLS. Forhåpentligvis står Carlsen, Phillips, Herrera, Orry og Parr alle klar på andre sida av bana.

Skal gå bra, dette ...

Ny blogg

Det blei for mykje fotball på den forrige bloggen min. Så no har eg laga ein Stolt oransje og blå-gg. Velkomen.

NM runde 1 - videre med eit naudskrik

Å slå eit tredjedivisjonslag i første runde i cup'en treng ikkje vere lett. Men
Volda - AaFK 0-1
var vel ikkje akkurat noko å skryte av.

Men, vi rauk i alle fall ikkje i fyrste runde. At det ikkje blir cupfinale att i år trur eg vi konstanterer her og no, men det hadde vore greit å i alle fall kome seg igjenom dei fyrste 2-3 rundene med nogelunde verdighet i behald.

11. serierunde - ...

...

AaFK - ODD Grenland 2-3

...


...


...


Dette var 114 000 gonger verre enn å tape for Molde!

Molde-tap hadde eg kalkulert med, det forventa eg. Det hadde eg for så vidt i dag og, men ikkje etter at vi gjekk opp til 2-0.

Det skal ikkje gå ann å kaste vekk ei 2-0-leiing på 10 minutt! Det skal berre ikkje gå ann! Jamnspelt fyrste omgang, to kjappe mål, lekre mål av Alex i andre omgang. Dette skulle vi eigentleg berre safe inn. Men neida. Gufs frå fortida, AaFK slik dei var for eitt-to år sidan.

Og det verste av alt; eg er ikkje sinna ein gong. Eg er berre 'veldig, veldig skuffet'. Eg klarer ikkje å bli sinna på gutane "mine". Eg ser det på dei, dei er akkurat like skuffa som alle oss andre. Då Staberg blåste for full tid kollapsa heile forsvarsrekka. Ville vart sitjande i 6-7 minutt å berre stirre tomt framføre seg. Korleis i allverda skal eg klare å vere sinna på dei? Dei veit jo så alt for godt sjølve at dette ikkje er bra. Og når det dukker opp slike bilete av Anders Lindegaard;

Foto: Staale Wattø

... eg klarer ikkje å bli sinna. Eg er berre like skuffa som dei er.

Akkurat i dag er tabellen uviktig. 20 poeng speler inga rolle. Eg kan så smått gle meg over at Alex har byrja å treffe mål. Men likevel. Eg kan snakke skader, dommer, brente sjansar. Men kva hjelp det? Kampen er slutt. Vi rota vekk ei 2-0-leiing, og tapte.

Dette er berre surt.

10. runde: Tap og vinn med same sinn

... altså, ikkje heilt same sinn så klart, men likevel;

Molde - AaFK 2-1

Eg kunne så klart klaga no. Men kvifor i allverda skal eg klage? Reint bortsettfrå at det sjølvsagt er drit å tape for naborivalen. Det verste eg veit er lag i toppen av tabellen som er dårlege taparar når dei blir slått av lag lenger nede på tabellen. Sånn har ikkje eg tenkt å vere.

Eg kunne så klart hengt meg opp i dommaren. Men eff. Molde fekk ikkje straffe i cupfinalen, og det har plaga Kjell Jonevret sidan. No har han fått straffa si, så eg håper han får sove i natt. At den øydela kampen for oss, blir ei litt for enkel løysing.

For i dag funka ikkje spelet vårt slik som det t.d. gjorde på mandag. Fyrste omgang var uoversikteleg og rotette, feilpassningar i begge lag og tydelege nerver utanpå drakter. Målet til Magnus var direkte vakkert, vi tek gjerne eit sånt i kvar kamp.
Men Molde fekk eit mål før pause, noko som aldri er ein bakdel, og i andre omgang tok dei over kampen. Og vi lot dei. Dei sjansane vi hadde til å kontre, ta over spelet og score sjølve rota vi vekk. Og det er ingen andre si skuld enn vår eiga.

Ei heller var eg på nokon måte sikker på siger i dag. Som tidlegare nevt er dette ein kamp som lev sitt eget liv, uavhengig av tabellposisjon. Molde hadde sitt å revansjere, vi hadde (i følge media) vårt å bevise.

Nei, kvifor i allverda skal eg klage? Reint bortsettfrå at det som nevnt er drit å tape. Men kor mange gonger har vi tapt i år? To. 10 kampar og to tap. 20 poeng, 3. plass på tabellen. Alvorleg talt, eg er då ikkje Alex Ferguson heller.

Du trur meg sikkert ikkje. Du trur sikkert at eg er pøttsur, og bere later som eg tek dette med fattning. Du om det. Skuffa er eg, det skal eg ikkje legge skjul på. Men klage har eg ikkje tenkt å gjere.

Då vil eg heller vere uroa over midtforsvaret mot Odd, med Daniel ute. Får håpe Jonathan er restituert og klar for å stogge Peter Kovacs. Så får vi heller unngå at nokon ligg nede, så Odd ikkje får scora mål. Ein Herrera tilbake på bana hadde heller ikkje skada, sjølv om eg helst ser at han får kome seg heilt til att slik at vi kan bruke han meir enn ein gong i månaden.

Det er nok av kampar att å ta av. Nok av poeng å sloss om.

Og tabellen er framleis eit særs vakkert syn!

9. runde - Good things come in small packages

Alle veker burde starte sånn...

AaFK - Start 2-0

Og gå rett frå ein megastressa deadline-mandag til ein 2-0 siger og gjeninntatt tabelltopp er absolutt å anbefale.

Kor byrjer eg? På ein dag der alle fortener skryt og klapp på skuldra og eigentleg ein kjempediger klem oppå toppen, verker det litt dårleg gjort å trekkje fram enkeltspelarar.
Som Fredrik Carlsen, som berre blir betre og betre og betre. Eller Pablo Herrerra, som parkerte Start i går. Og då han måtte ut til pause, kom Alexander Mathisen inn og gjorde nesten like god figur. Amund regjerte, Parr brillierte. Enar er 99% tilbake der han var, Ville no like solid i midtforsvaret som på kanten. Daniel, som alltid, bunnsolid. Tor Hogne eit konstant (dog godt påpassa) uromoment, Magnus alltid på løp.

Og når Khari Stephenson kom inn så sprang han faktisk!

Dette var... dette var bra! Eg jubla så eg vakna med strekt muskel bak eine låret (trur det skjedde då Alex scora), og stemma mi var heilt kaputt i går.

Det let seg igrunn best illustrere med skjermdumpen av spelerpoenga mine:


Når vi er gode så er vi VERKLEG gode!

Men...

... torsdag venter Molde. Topp mot bunn, men ironisk nok i "feil" rekkefølge.

Eg har ikkje teke lett på ein einaste kamp i år, og eg har i alle fall ikkje tenkt å ta lett på Molde. Skadeskutte, og laber start på sesongen til trass; dette er eit oppgjer som lever sitt eige liv, uavhengiga av kvar laga ligg på tabellen, og kven av dei som ligg øverst og nederst.

Men det fine er at skulle vi tape mot Molde, og/eller neste mostander Odd, så er det ikkje krise. 9 serierunder og 20 poeng.

Ikkje rart sjølv Rekdal smiler...