Skikkelig dårlig.
Eg har rett og slett litt vondt i magen.
For i går var eg ein dårleg supporter.
I alle fall i mine eigne auge. Altså, eg gjekk ikkje før kampen var slutt. Ein går ikkje før kampen er slutt, sånn er det berre med den saka. Men i går gjorde eg noko som var enda verre.
Eg gav opp.
Tidleg.
Allereie på 0-2 gav eg opp. Skuffelsen tok over. Eg mista vilja, trua. Klarte ikkje å rope, klarte ikkje å synge. Klarte ikkje å kjefte ein gong. Eg berre sat der, rista på hovudet. Brukte store deler av pausa på å konsentrere meg om å puste djupt, ta meg saman. Kanskje klare å mane fram litt ny giv til andre omgang.
Men det gjekk ikkje.
Og eg er ikkje spesiellt nøgd med meg sjølv i dag.
Er eg ikkje ein av dei som syng høgast "vi støtter laget vårt i tjukt og tynt!"? Eller "Aal'sun til vi DØR!"? Kva var det som kom over meg i går?
Er det verkeleg så fort gjort å ta lett på ting? Veit eg ikkje kor ofte bunnlag slår topplag, når det står om nedrykk og kvalikkplassar? Har eg ikkje vore med på det sjølv, kampar der det beste laget (tabell-messig) undervurderer bunnlaget?
Nei, i dag er eg mest skuffa over meg sjølv. Eg fortener ein 3-er på supporterbørsen. Eigentleg skulle eg hatt straffetrening, men eg skal til tannlegen i morgon så det får vere straff nok.
Beklager, gutar. Eg kjem sterkere att neste gong. Lover!
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar