AaK - Haugesund 2-1
ekstra godt.
Haugesund er ikkje å kimse av i år. Dei har vore gode heile sesongen, og må ikkje tru at eg har gløymt at dei var det fyrste laget som slo oss i år (ein velfortent seier var det og). Eg har sett Haugesund herje med både den eine og den andre, og tabell-posisjonen sa sitt; dette vart overhodet ingen lett match. Dette kunne bli direkte smertefullt.
Difor var det så godt å sjå at ting stemte igjen. At flyten var tilbake, at vi hadde nærast full kontroll på Haugesund i store deler av fyrste omgang. To kjappe mål, 2-0 og det hadde ikkje gått ein halvtime ein gong.
Då ringer det unekteleg nokre alarmar i hovudet på ein AaFK-supporter, for det er vél mykje fotballkamp att. Og rett skal vere rett; reduseringa til Haugesund skulle aldri ha kome. I staden skulle vi ha scora eit, kanskje to til.
Men, eg ser klar betring etter ein noko tung periode. Berre vissheita om at Haugesund pressa heile andre omgang, og vi greidde å halde unna, er bra nok for meg. Framleis 4. plass på tabellen, Tor Hogne Aarøy - no også som 10-måls-scorer og den scoringa til Trond ... den verkeleg unna eg han!
Og kanskje enda viktigere; stemninga var tilbake på stadion. Publikum var tilbake på stadion. Både dei på tribuna, og dei på bana, leverte som bestillt.
DÅ er det deilig å vere oransje og blå!
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar