26. serierunde - Og så var det desse bortekampane da

Kjære NFF; neste år vil vi berre spele heimekampar

Stabæk - AaFK 2-1

Ein ting er blir berre meir og meir klokkeklar; Tor Hogne Aarøy må klonast.

AaFK med og AaFK utan Tor Hogne Aarøy er som dag og natt. Rett nok scorer han kanskje ikkje så ofte som ein spiss bør, men med Aarøy på bana er vi eit heilt anna lag. Og det uroar meg.

Tor Hogne Aarøy er snart 34 år. Før eller seinere, og det er nærare før enn seinere, må han legge opp. Og då blir det eit to meter høgt, gapande hol i angrepet til AaFK som eg pr. dags dato ikkje ser kven vi skal putte inn i.

All ære til Alexander Mathisen, og alle fine måla hans i det siste. Men han reiser i vinter, og då er vi like langt. Sylling Olsen vil og vil, men får det framleis ikkje til. Og vi har så klart Didrik Fløtre i kulissane, men det er langt opp og fram før han kan vere spydspiss på eit Tippeliga-lag.

Kvifor får ikkje vi tak i ein Alanzinho? Eller ein Prica? Eller ein Moa? Kvifor ender vi opp med brasilianarar som anten ikkje virker, eller ikkje kjem att? Eller amerikanske landslagsspelarar som ikkje hadde spelt seg inn på Tufte ein gong? Og når vi får inn folk som virker, som Jeffrey Aubynn, kvifor kan vi ikkje da bla opp og behalde dei?

Ei veke pause er kanskje ingen dum idè akkurat no. For neste kamp vil eg ha Aarøy, Skiri og Fredriksen utkvilte og tilbake fra start.

Når alt dette er sagt så har dette vore ein fantastisk sesong. Og vi ligg framleis på 4. plass. Denne kjensla av å berre vere sur fordi vi taper, ikkje fordi vi taper viktige poeng og ligg enda dårlegare ann i bunnstriden, er nesten litt herleg, trass alt.

Den gjer ikkje kampen i dag mindre sur, gjer ikkje tapet mindre forsmederleg. Men det gjer litt godt, sånn på lang sikt.