7. runde - Gratulerer med dagen!

Altså, ikkje den dagen. Dagen før den dagen. Fotball-nasjonaldagen. Og akkurat slik skal den feirast!

AaFK - Strømsgodset 2-1

Eg skal vere ærlig; eg hadde ei lei kjensle i dag. Eg gledde meg som ein liten unge, men eg hadde likevel ei sånn litt ekkel kjensle. Så då Godset tok ei så tidleg leiing, vart eg bittelitt nedbrutt.

Eg hadde gløymt at eg alltid kan lite på Kjetil Rekdal. Og på gutane mine. To bytter midvegs i fyrste omgang, og nokre minutt og ein corner seinere såg alt så meget mykje betre ut. Og den andreomgangen ... eg har ikkje sett maken ... eg har ikkje ORD!

Demar og Michael fortener ... eg har lyst til å seie skryt, men det ordet blir alt, ALT for spakt. Og resten av gjengen og, så klart. Alle, eigentleg. Eg er skikkeleg stolt oransje og blå i dag, nesten enda meir enn eg bruker å vere.

Eg gidd ikkje ein gong å bruke energi på å påpeike at den som lager straffa aldri skal ta straffa. Det speler absolutt inga rolle.

Eg er rett og slett utlada. Sliten. Sår i halsen. Tett i øyrene. Lukkeleg. Og stolt. Og litt ute av stand til å formulere meg.

No skal eg berre nyte morgondagen. Uroe meg for Sarpsborg-kampen er det tidsnok å starte med onsdag ...