Kampnervar

På denne tida i morgon er eg heime att frå den kampen eg har gledd meg desidert mest til i år ... utanom kanskje Molde-kampen. Men det blir noko anna. Det var Tippeliga.

Dette er Europe League.

Vi skal faktisk spele Europacup-kamp i morgon.

... eller, spelerane skal spele. Eg skal berre synge meg hes på supportersangar og prøve å ikkje kjefte så mykje som sist.

Dette er stort. STORT.

Eg var innom Ålesund ein tur i dag, og gjekk meg rett på ein stim med skotske fotballspelarar. Og då blei det veldig ekte, plutselig. Vi skal spele kamp mot dei i morgon jo!

Kampnervane er det i alle fall ingenting i vegen med. Dei er der som berre juling, allereie. Men det er sånne gode kampnervar. Glede-seg-kampnervar. Sjølv om det å gå videre hadde vore hinsides alt som er fantastisk, så er det ganske fantastisk å spele kvalikk-kamp i seg sjølv. Og når eg tenkjer tanken at kanskje vi kan gå videre frå dette... då får eg sånne gele-kne som eg fekk då det var sju minutt att av AaFK-Odd i semien i fjord, og eg innsåg at vi var sju minutt unna cupfinale.

Nei, dette er stort. Same korleis det går i morgon. Framleis stolt oransje&blå. Og eit steg nærare 'Absolutt verdensherredømme'.